Neo-Calvinisme

Het Neo-Calvinisme was een stroming binnen de Gereformeerde variant van het christelijk geloof in Nederland. Het had vooral invloed rond de vorige eeuwwisseling. Denkers die zich tot deze stroming rekenden probeerden hun Gereformeerde geloof zo uit te werken dat een actuele levens- en wereldbeschouwing ontstond. Daarbij besteedden ze veel aandacht aan het handen-en-voeten-geven van hun visies in talrijke kerkelijke en maatschappelijke organisaties.

De impact van het Neo-Calvinisme op kerk en samenleving in Nederland is naar verhouding bijzonder groot geweest. Binnen deze beweging zijn de Gereformeerde Kerken in Nederland en later de Gereformeerde Kerken in Nederland (vrijgemaakt) ontstaan. Ze was de eerste initiatiefneemster voor de zogenaamde ‘verzuiling’ van de Nederlandse samenleving rond 1900 (opdeling van de samenleving in levensbeschouwelijk georiënteerde groepen). Dat godsdienst en kerklidmaatschap in Nederland, anders dan in veel andere landen, een zaak van bewuste overtuiging en weloverwogen keus zijn, weerspiegelt tot op de dag van vandaag iets van deze beweging.

Internationaal gezien vertegenwoordigt het Neo-Calvinisme de laatste grote opleving van Gereformeerd denken over God en wereld. Het gedachtengoed van de beweging is lange tijd een Nederlands export-product geweest. Vooral in Noord-Amerika en Zuid-Afrika, waar veel Nederlandse emigranten zich vestigden, heeft het wortel kunnen schieten.