Hoofdstuk VII. Iowa

Den volgenden dag was het Liberty Day (4 Juli), de dag waarop herdacht wordt, dat de Vereenigde Staten van Noord-Amerika door het teekenen van de Declaration of Independence (onafhankelijkheidsverklaring) een vrij zelfstandig land geworden zijn, onafhankelijk van Engeland. Dit gewichtige historische feit wordt door den Amerikaan feestelijk gevierd. In latere jaren wordt het gewijde karakter van den herdenkingsdag al meer vervangen door losbandig en dol straatrumoer. Schreeuwende benden, vervaarlijk toeterend, werpende met voetzoekers en met allerlei ontploffingsmateriaal, schietende met geweren soms, trekken de straten door, en doen den dag van dankbare herinnering eindigen in een dag van zonde, van vechten en van dood. Geen wonder dat de ernstigen dit domme en zondige feestgedruisch gaarne ontvluchten, en dat zij een zucht van verlichting slaken, wanneer de dag voorbij is. De kranten bevatten dan lange lijsten van hen, die temidden van den feestroes zijn doodgeschoten, of die door het verlies van vingers, |42| oogen en andere lichaamsdeelen een onvergetelijken indruk van den vrijheidsdag zullen overhouden.

De voorgangers der Christelijke Gereformeerde Kerken Rock Valley, Hull, Sioux Center en andere plaatsen hadden dien dag, — zooals reeds onderscheidene jaren, — een feestdag georganiseerd in een bosch te Perkins, evenals onze zendingsfeesten. Onderscheidene sprekers traden achtereenvolgens op, die spraken over de beteekenis van dien dag, over de zending, enz.

Midden in het bosch was een tribune gemaakt, versierd met groen en met vlaggen. De Nederlandsche driekleur was bij wijze van draperie om den bovenrand van de tribune gewerkt. Het was voor mij aangrijpend op den Amerikaanschen vrijheidsdag zoovele honderden oud-Nederlanders rondom mij te zien staan, mannen en vrouwen en kinderen voor een groot deel nog in Nederland geboren, afstammelingen van de Nederlandsche Gereformeerden. Wat zal er van hen worden in dit wijde land? Zullen zij de oud-Nederlandsche traditiën in eere houden? Zullen zij de Gereformeerde waarheid, waarvoor hunne vaderen gestreden en geleden hebben, temidden van het methodistische Amerikaansche leven, dat godsdienstig al meer zinkt, bewaren tot in geslachten? Of zullen de kinderen geheel opgaan in dien breeden stroom en vergeten het erfdeel hunner vaderen? Deze gedachte greep mij krachtig aan, toen ik stond voor die talrijke schare, en drong mij om met overtuiging te spreken over de beteekenis van het christelijke onderwijs, en over de noodzakelijkheid, dat ook in Sioux County lagere en hoogere christelijke scholen werden opgericht. Juist de christelijke scholen zullen onder Gods zegen een heerlijk middel blijken voor de handhaving van de Gereformeerde |43| beginselen, en ons Nederlandsch-Gereformeerde volk daar sterken in den strijd des geloofs en in het oefenen van invloed op het geheele leven.

Gelukkig gaan de oogen bij ons Gereformeerde volk in Amerika daarvoor al meer open. Het oude geslacht, opgevoed op de publieke school, die lang nog eene christelijke school was, gevoelde niet veel voor vrije christelijke scholen. Maar nu de openbare school al meer onder den invloed komt van en beheerscht wordt door de beginselen van de evolutie en het modernisme; nu in onderscheidene staten de Bijbel een verboden boek is op de school, nu wordt meer algemeen de behoefte aan christelijke scholen gevoeld. De predikant K. Kuiper en de onderwijzer B.J. Bennink hebben krachtig getuigd voor de noodzakelijkheid der christelijke school. En het jongere geslacht, versterkt door de emigranten, die hier in latere jaren den strijd voor de christelijke beginselen op het publieke terrein hebben medegemaakt of gadegeslagen, is wakker geworden en ijvert met moed en kracht voor het christelijke onderwijs. Niet alleen in de centra van het Hollandsch-Amerikaansche leven, in Grand Rapids en omgeving, in Chicago en in Paterson, maar ook in Iowa en in het verre westen worden op vele plaatsen christelijke scholen opgericht. Zelfs wordt de behoefte aan Gereformeerd Hooger Onderwijs sterker openbaar. De Hollandsch-Gereformeerde Kerk heeft reeds jaren een academy, een school voor voorbereidend Hooger Onderwijs te Orange City, en ook de Chr. Gereformeerden zijn voornemens weldra in Sioux County zulk een academy op te richten.

Na het eindigen van den genoeglijken feestdag in het |44| bosch te Perkins ging ik op uitnoodiging van den predikant van Sioux Center, Ds. van Wijk, (thans pred. te Grand Rapids), naar zijn woonplaats, om in zijn vriendelijke woning den nacht door te brengen. Sioux Center is een aardig landstadje met eene Gereformeerde bevolking van Nederlandsche herkomst. Met uitzondering van een paar menschen spreken allen nog de Nederlandsche taal.

Reeds aan den middag van den volgenden dag (5 Juli) ging de reis verder naar Orange City.

De tocht ging met een buggy, een licht rijtuigje met vier wielen, door de vruchtbare vlakte van Sioux County. Een prachtige landbouwstreek. Het terrein is golvend. Hier en daar heeft de natuur tusschen de heuvels diepe kronkelende geulen gevormd, waarlangs het water stroomt naar diepere geulen en stroompjes, waardoor het afvloeit naar den Missouri. De heerlijke mais-, graan- en klavervelden, en de nette boerenwoningen leggen getuigenis af, dat hier, bij eene goede bewerking van den bodem, rijke schatten aan den kleibodem kunnen ontwoekerd worden. Doch wijl de zomerzon fel brandde, en ons trekdier bij elken stap wolken stof van den mullen weg deed opgaan, was het ons een recht genoegen toen wij de lommerrijke wegen van Orange City inreden en aan de pastorie van Ds. Timmermann konden uitstappen.

Orange City (Oranjestad) is eene oorspronkelijk Nederlandsche Kolonie. In 1871 trok van uit Pella een schare settlers naar Sioux County, om daarop de vruchtbare prairie den grond te leggen van het stedeke, thans algemeen als Orange City bekend. Een wakker ondernemend man, J. Hospers, werd de vader van deze stichting, bijgestaan door Rev. S. Bolks, een reeds bejaard predikant. |45|

Orange City maakt een allervriendelijksten indruk. Midden in het stadje, op een met boomen begroeid plein, staat de nette Gereformeerde kerk, terwijl aan de breede, ongeplaveide straten de huizen dorpsgewijze, veelal met tuintjes omgeven, gebouwd zijn. Het stadje zelf zal wel steeds klein blijven. Want al staat hier het countyhouse (provinciehuis), en al heeft de Gereformeerde kerk hier haar academy gevestigd, Orange City is geen centrum, het is geen knooppunt van spoorwegen, het bezit geen fabrieken, het is geen handelsplaats, en daarom zal het wel altoos blijven een groot landbouwdorp. Het is hoofdzakelijk door boerenrenteniers bewoond, terwijl de winkels uitteraard hier het kenmerk van dorpswinkels dragen. Twee Hollandsche kranten „De Volksvriend” en „De Vrije Hollander” stellen naast de in het Engelsch gedrukte bladen, de bewoners met het nieuws op de hoogte.

Het was een rijk genot hier vele vrienden, ook van vroeger uit Nederland, te ontmoeten, en des avonds in de ruime kerk der Chr. Gereformeerde gemeente het Woord te bedienen.